Düşüm / Gece oldu diye hayat bitmiyor, tersine başlıyor... Düşüm Hayatım!.. Küçük fark edişlerin büyüsüne kapılmış, biraz da bu yüzden iç dünyasına kilitlenmiş bir çocukluk... Birbirlerine 'o biraz tuhaftır' dediklerinde ne anlama geldiğini algılayamıyordum önceleri... Onlara benzemeyene tuhaf diyor olmalıydılar (?) Onlar gibi yemek yiyor, uyuyor uyanıyordum, aynaya baktığımda normal bir insan görüyordum. Demek ki, tuhaflığım dış görünüşümle ilgili değildi... İç organlarımızda aynı olmalıydı. Onlara benzemeyen tarafımı bulamıyordum. Anneme sorsam şöyle diyecekti; 'Nereden buluyorsun bu tuhaf soruları bilmem ki (?)’ Yanıtsız iki sorumuz daha olacaktı... Babamla, gece sohbetleri her zamanki gibi yataklarında da devam edecekti... Duvarların bir sıra tuğla ile örüldüğü hesaba katılmıyordu. Bizi ayıran çite ise her gece bir sıra dikenli tel daha ekleniyordu… Gece oldu diye hayat bitmiyor, tersine başlıyor... Gün boyunca tüm şifreleri bozulan hayatı...
